#8 Rozdział ósmy.

Rozdział ósmy.

*Perspektywa Julki*

    Stałam sama na balkonie. Czemu ona musi wszystko psuć? Nie znalazłam niczego na czym mogłabym usiąść więc usiadłam na zimnej posadce po turecku. Na stoliku leżało pudełko chusteczek, wzięłam jedną. Wytarłam nos i oparłam się o ścianę. Spódnica wyglądała strasznie. Zerknęłam na oświetlone ulice Łodzi. Wyglądała cudnie. Księżyc świecił a samochody wyglądały jak lampki choinkowe.
 
   Zawsze lubiłam Wigilię, przyjeżdżali kuzyni, ciotki, wujkowie. Atmosfera była jedyna w swoim rodzaju, śmiechy, szczere rozmowy z Olą. - moją kuzynką.
    Tęskniłam za tym.
Siedziałam zaledwie 2 minuty aż w końcu drzwi się otworzyły. Sebastian.
- Misia, co się stało? Widziałem jak wybiegałaś.
- Dominika się stała.
- Jezu znowu ona.
- Miałeś z nią kiedyś jakieś... no wiesz?
- 'Lepsze' kontakty? Tak jakby, w podstawówce. Nic mnie z nią nie łączy ale ona tego nie rozumie.
- Okej.
Spojrzeliśmy na siebie, jego oczy były cudne w blasku księżyca. Wstałam. Seba lekko złapał mnie za biodra i przyciągnął do siebie. Moje serce zaczęło wariować, nigdy nie czułam nic podobnego. Objęłam jego silne ramiona. Powoli nasze wargi się do siebie zbliżały.

*Perspektywa Sebastiana*   
Moja księżniczka. - Myślałem łapiąc ją za biodra. - Tylko moja.
Julka objęła moje ramiona, zacząłem zbliżać moją twarz do jej twarzy.
Kocham ją.
Jej oczy, usta, ciało, styl, wygląd, śmiech, uśmiech, łzy szczęścia i radości.
Kocham ją, najmocniej na świecie.

Moje wargi były już prawie przy jej cudnych, pomalowanych ustach. Jeszcze 3 centymetry...
2...
1...

Już prawie. Gdy nagle... DOMINIKA.





_________________________________________________________________________________
Naprawdę mega krótki ten rozdział ale nie mam czasu na dłuższe ;CC Przepraszam was, naprawdę postaram się pisać dłużej, :C
Buziaki! ":*